- zikr etmək
- zikretmek
Azərbaycan-Türkiyə lüğət. 2009.
zikr etmək
Look at other dictionaries:
zikr — <ər.> köhn. 1. Anma, yad etmə, xatirə gətirmə, xatırlama, adını çəkmə, adını söyləmə. Zikr etmək (eyləmək) köhn. – 1) anmaq, yad etmək, xatirə gətirmək, adını çəkmək, adını söyləmək. <Dərviş:> Mən də <Ruqiyyənin> adını ürəyimdə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zikr — ə. 1) yada salma, xatirə gətirmə; 2) ağıza alma, adını çəkmə; 3) ifadə etmə; söyləmə, demə; 4) dua, vird; 5) tərif etmə. Zikri Allah Allahı anma, xatırlama; zikri zəban tez tez demə, təkrar etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ev — is. 1. Yaşayış binası, həmçinin müxtəlif müəssisə və idarələri yerləşdirmək üçün bina, tikili. Kərpic ev. Daş ev. Yaşayış evi. Altımərtəbəli ev. – On üç il bundan irəli evləri yazanda Danabaş kəndinin tüstü çıxanı düz altı yüz əlli ikiyə çatmışdı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cülus — is. <ər.> Hökmdarın taxta çıxması. Şah Abbasın cülusundan altı il keçib, yeddinci il başlanmışdı ki, aşağıda zikr olunan qəziyyə vaqe oldu. M. F. A.. <Çopo:> Ərdicanın cülusu bir o qədər də təntənəli keçmədi, xalq yorulmuşdu. Ç..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dua — is. <ər.> 1. Adamların bir mətləblə Allaha və müqəddəs saydıqları şəxslərə müraciət, yaxud da ibadət zamanı zikr etdikləri sözlər. Şəhərin kənarı, camaat ayaq üstə, əlləri duada, dodaqları dua vird edir. C. M.. // Bu məzmunda olan mətn,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dövran — ə. 1) ruzigar, fələk, tale; 2) dolanma, seyr; 3) yaşayış, dolanış; 4) zaman, əsr, vaxt; 5) aləm, dünya; 6) mövləvilərin sıraya düzülərək neyin səsi ilə zikr oxuyub durduqları yerdə fırlanmaları (dövr etmələri) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
eyni — sif. Bir birinə tamamilə oxşar, bir cür, tam bənzər; oxşarı, tayı, bənzəri, tamamilə özü. Qarı qollarını çırmalayıb, Məlik vəzirin arvadını doğuzdurdu, gördü ki, bu bir oğlan doğdu ki, eyni Yusifi Kənan. (Nağıl). Sən varlığın eynisən, buna sözmü… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yuxarı — 1. sif. Üst, üstdə olan, yüksəkdə olan, yuxarıda olan. Yuxarı mərtəbə. Gəminin yuxarı göyərtəsi. – <Qərənfil xala> cəld yuxarı otağa çıxdı. Ə. Vəl.. // Zərf mənasında. Yuxarı qaldırmaq. Yuxarı çıxmaq. – . . Kərbəlayı Heydər çıxardı küçəyə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
